Nairobi

Hallo allemaal,

Mijn vijf daagjes in Nairobi zitten er alweer op. We hebben een hele hoop dingen bekeken en gedaan.

De eerste dag zijn we even naar de Villege Market geweest. Een heel duur winkelcentrum waar je wel erg lekkere tapas kan eten, waaronder ook bitterballen. Na een babbeltje met de eigenaar snapte waarom deze op de kaart stonden, de man is namelijk Nederlands.

De volgende dag zijn we ons visa gaan verlengen. Allen geordend als ik ben kwam ik daar aan zonder paspoort dus dat heb ik vanochtend maar over gedaan. Daarna ben ik even gaan shoppen met Laura en zijn we naar het diplomeringsfeestje van onze buddie Miriam geweest.

Dan zijn we ook nog naar de bioscoop geweest en het National Museum. Prachtig museum waar je alles te weten kan komen over Kenia. Van geschiedenis tot welke dieren er wonen of de evolutie van de mens. Erg interessant!

Nu lig ik eventjes lekker op mijn hotelkamer. Vanavond komt Maarten eindelijk aan! En dan kan morgen de safari beginnen. Op het programma: Eerst Masai Mara dan Lake Nakuru, Lake Manyara en de Kilimanjaro. Aan het einde nog even chillen aan het strand van Mombassa en Malindi en dan vlieg ik eindelijk naar het witte Nederland terug.

Aan alles komt een eind!

Dan is het toch echt zover. Morgen vertrek ik voorgoed uit Kitui. Vandaag voor de laatste keer door het centrum gelopen, gister voor de laatste keer mijn huisje schoongemaakt en morgen de laatste afwas.

Alles is afgerond de opdrachten zijn ingeleverd, en deze week hebben we ons certificaat gehaald. Net nog even een afscheidsdinertje met Rens en Jo gehad en dan kunnen we er gewoon echt niet meer omheen. De safari gaat morgen beginnen, mijn lieve vriendje komt maandag. Allemaal leuke dingen in het vooruitzicht! Maar afscheid nemen van mijn leventje hier is moeilijk, hoe graag ik ook naar huis wil!

De glimlach van een kind...

Gister zijn we even wezen kijken bij het St. Johns Eudes rehabilition centre. Samen met Renske en Jolanda, die hier doordeweeks werken met deze kids, stapte we rond de middag met zeven man in een taxi. Dat is misschien niet heel raar in een busje maar in een gewone stationcar viel dat toch niet mee.

De kinderen waren super blij om ons te zien. Maar vooral om de meiden te zien die elke dag bezig zijn om leuke activiteiten te verzinnen zodat de kids iets om handen hebben door de dag heen. Het bizarre was dat er zo'n 60 kinderen rond liepen maar niemand die een oogje in het zeil hield. Normaal gesproken zou er wel een ‘moeder' moeten zijn maar het gebeurt wel eens dat deze naar de kapper is of iets anders aan het doen is waardoor de kinderen helemaal alleen zijn.

Jolanda vertelde ons dat ze normaal met twintig kinderen werken maar dat op dit moment alle kinderen die in scholen zijn geplaatst ook naar het centre komen omdat het vakantie is. In totaal zijn er rond de 75 kinderen die door de zusters begeleid worden om weer naar school te gaan of om daar te blijven.

Begin van het komend schooljaar gaan de meeste van de twintig kinderen waar Renske en Jolanda mee gewerkt hebben naar school. Dan is er weer ruimte voor een nieuwe lading kinderen en gaan de zusters dus de straat op, op zoek naar kinderen die hun hulp kunnen gebruiken.

Ik ben behoorlijk onder de indruk van het werk wat de zusters en de meiden doen voor deze kinderen. Ze toveren een glimlach op de gezichtjes van kinderen die het hier gewoon echt niet getroffen hebben en geven ze een toekomst. Zoals ik al zei impressed! Keep the good work going girls!!!!!!!

Waterbedrijf vs SASOL

Dit ga je niet geloven. Gistermiddag kwam er geen water meer uit de kraan. Nu is dat niet de eerste keer dat dit gebeurt dus we vonden het niet erg verdacht. Tot ik met Maarten de kippen ging vangen en we er achter kwamen dat er een stuk waterleiding miste.

Even bij onze altijd dronken beheerder wezen vragen wat er aan de hand was en wat bleek... SASOL had de rekening van het waterbedrijf niet betaald. Dus wij natuurlijk zwaar gepikeerd, we zijn nog niet eens weg en het water wordt al afgesloten. Maar we moesten niet boos zijn zei Patrick, de beheerder, hij ging het morgen wel even regelen met SASOL.

Zojuist kwam Patrick met het bericht dat niet SASOL fout zat maar het waterbedrijf. Dus gehaast als ze zijn om hun fout te herstellen komen ze na het weekend wel weer langs om de waterleiding in elkaar te zetten.

Het einde zit eraan te komen

Eindelijk is het dan zover, het einde is in zicht. Gister hebben we het Final Report digitaal ingeleverd en hebben we een poging gedaan om het minstes100 pagina's tellende ding op papier in te leveren. Maar natuurlijk bij de laatste 8 bladzijdes had ik die arme printer zo in de stress dat er niets meer uit kwam en het ICT team uit moest rukken om het ding weer aan de praat te krijgen. Vandaag wordt er weer een poging gedaan en ik heb er alle vertrouwen in!
Het volgende punt wat er op het programma staat vandaag is het afscheid nemen van Kyambi compound. De jongens vertrekken morgen naar Nairobi en Kisanet gaat zondag met onze Stijn en Lesley naar Mombassa. Reden dus voor een afscheid diner met kip, friet en een biertje. Vanmiddag moeten er dus nog 3 kippen worden geslacht en 10 kilo aardappels geschild. En aangezien de hanen ons al drie ochtenden stug om 4 uur/half 5 wakker maken, ben ik bang dat niemand een traan om ze zal laten dit keer.
Dan ben ik afgelopen weekend nog een nachtje naar Nairobi geweest. Om even te shoppen maar nog veel belangrijker om onze safari vast te leggen. De hele boel is dus rond. 7 december stappen we in een busje op weg naar de Masai Mara, vanuit de Mara weer terug omhoog naar Lake Nakuru daarna de grens over naar Lake Manyara en de Kilimanjaro en dan eindigen we de 13de in Mombassa. Vanuit Mombassa gaan we nog een zeepark en een ruïne stad bekijken in Malindi en daarna lekker van het strand genieten.

Sorry Sorry,

Oke ik weet het ik heb de boel behoorlijk verwaarloosd hier. Maar even een kleine update.

Deze week zijn we lekker bezig geweest met afronden. De brochure is klaar, de manual is klaar en aan in het final report zitten alleen nog een paar schoonheidsfoutjes. Dit betekende dat ik hier en daar wat tijd over had. Dus ben ik mijn Edukans collega's, Desi en Corne, wezen helpen in Mulango.

Deze heb ik net op de bus gezet naar Mombassa en ze hadden nog al stress om voor het einde van de middag een kast in elkaar te krijgen. De kast was voor een tehuis waar ze straatkinderen opvangen om zodat ze na een klein beetje discipline weer terug kunnen naar school. Nou ben ik natuurlijk niet te beroerd om mensen van de wal in de sloot te helpen, dus ben ik dinsdag even in Mulango wezen klussen.

Dit hield in met de hand schaven, zagen, hameren, schroeven enzovoort. Viel allemaal niet mee en ik kan ook niet zeggen dat ik overal even goed in was. Dit kwam misschien ook een beetje door de zenuwen aangezien naast Desi en Corne ook nog tien Kenianse timmermannen in opleiding even kwamen kijken hoe ik het deed.

Maar goed uiteindelijk hebben we de kast in elkaar gekregen. En al zijn de meubelmakers er niet heel erg trots op de jongens en meisjes in het St. Johns Eudes Rehalibility Center zijn er gods gelukkig mee!

Afgelopen zaterdag hebben we met Mulango, Vincent en Sebastiaan bij side compound 2 (Ruben, Daphne en een vriend van Ruben die zaterdag aangekomen is, Daniel) nasi gegeten. Ik had vorige week ook nasi gemaakt maar ik moet zeggen dat deze toch echt tien keer beter was. En het was erg gezellig zo het laatste weekend met z'n alle te zijn en daarna nog even te stappen in Riverside.

Het einde zit eraan te komen dames en heren. We hebben van alle groepen afscheid genomen die hier voor ons zijn aangekomen. Vrijdag gaan de jongens weg, zondag Les en Stijn, Maarten dinsdag en donderdag 2 dec is het dan ook eindelijk zover voor mij. Het afscheid nemen van Desi en Corne viel me zwaar, maar het betekend dat ook ik weer een stapje dichterbij mijn vakantie komt.

Tussendoortje

Hallo Allemaal,

Dit weekend een relatief rustig weekendje gehad. Zaterdag zijn we lekker wezen zwemmen want het was prachtig weer! Daarna heb ik mijn slaapspulletjes gepakt en ben ik lekker in Mulango gaan slapen bij Desi.

De volgende dag in Mulango naar de kerk. Erg leuk om het verschil tussen de eerste kerk, wat grotere kerk, en deze te zien. In deze kerk hadden ze alleen een Swahili mis maar gelukkig de pastoor was de buurman van Desi dus die vertaalde een hoop voor ons.

Natuurlijk omdat het een wat kleinere kerk was mochten de nieuwelingen zich even voorstellen. Erg leuk om te doen. not...

Vanochtend even lekker naar de markt geweest. Weer lekkere verse ananas, tomaten, paprika's, uien en aardappels gekocht en natuurlijk twee kippen die we aankomende donderdag lekker op gaan eten. De namen Albert en Heijn...

Naar Nairobi

Het is vrijdag middag en ik sta mijn backpack op mijn rug te wachten tot ook mijn andere huisgenootjes klaar zijn om te vertrekken. Ik heb mijn stevige laarzen aangetrokken en mijn slippertjes aan de zijkant van mij tas gestoken.
Eindelijk is het zover, iedereen heeft nog even geplast en zelf nog een keer de deur op slot gedaan omdat ze iets vergeten waren, we kunnen vertrekken! Zelfverzekerd stap ik de deuren van mijn compound uit, finally, na bijna twee maanden even dat Kitui uit!
Maar dan, BAM, daar lag ik hoor! Gat in mijn legging, twee gaten in me knie, twee gaten in mijn arm en twee blauwe plekken als resultaat. Natuurlijk had ik geen spul bij me om de boel te desinfecteren of naald en draad om mijn legging te maken. Dus voordat ik in de matatu stapte eerst maar even de stad in om Detol te halen en even mijn legging te laten naaien.
Om twee uur zaten we dan eindelijk in de matatu naar Nairobi. De weg naar Nairobi is erg relaxed om te rijden, veel asfalt, weinig gehobbel. In Nairobi aangekomen zijn we eerst naar een hotelletje in de stad gaan zoeken. Gelukkig hadden we onze buddie Miriam bij ons die nog wel een leuk hotelletje wist.
Daarna zijn we lekker de stad ingegaan, eerst lekker wat eten, daarna wezen stappen. Met z'n vieren gingen we op weg om de stad onveilig te maken. Op de één of andere manier had ik me van het stappen toch iets anders voorgesteld. De eerste bar/restaurant/discotheek die we binnen stapte stond helemaal vol gestouwd met tafels, het stond blauw van de rook en het was bloedheet.
We gingen bij vrienden van Miriam aan de tafel zitten. Ik dacht heel naïef, we zullen hier wel eerst iets drinken en daarna ergens gaan dansen. Nou dat had ik dus echt heel erg mis. Het was de bedoeling dat ik met me dikke kont tussen al die tafeltjes met me kont ging staan zwaaien.
Niet echt een succes en toen Miriam d'r vriend kwam gingen we dan ook naar een volgende bar. Eindelijk dansen.... Nou nee hoor, weer een tafel, en een Miriam die d'r vriend echt kompleet tot waanzin dreef met haar gedans. Ik ben verstandig blijven zitten, met de gedachte: Als ik dat doe met mijn kont zwierezwaai ik hem uit de kom, en rond 1 uur hebben we de taxi naar het hotel genomen.
De dag daarna zijn we naar de masai markt geweest. Miriam nam ons weer op sleeptouw en waarschuwde ons voor de mzungu prijzen op de markt. En ja hoor met een beetje afdingen kwam je soms op prijzen die niet eens een klein beetje in duurt kwamen van wat ze er in eerste instantie voor vroegen. Bijvoorbeeld: een tusker t-shirt koste eerst 3500 shilling en ik heb hem uiteindelijk voor 750 gekocht.
Nadat we enorm veel souvenirs en cadeautjes hadden gekocht vertrokken we weer naar het hotel om onze handen te legen en ons klaar te maken voor een avondje Carnivor. Een giga restaurant waar je onbeperkt vlees kan eten. Dat gaat zo: Je zit lekker aan een tafeltje met een draaiplateau vol sla en sausjes. Dan krijg je eerst een soepje met brood, daarna komen ze om de beurt langs met spiezen vol met allemaal verschillende stukken vlees en als afsluiter een lekker toetje met koffie.
Daarna zijn we nog even wezen dansen in Carnivor en uiteindelijk waren we vijf uur thuis. Om acht uur belde mijn buddie me weer wakker iets waar ik echt enorm content mee was. Dus volkomen brak stapte ik weer in de matatu terug naar huis.