Dinsdag kwamen we aan in Kyangu. Hier verblijven drie teams die aan MPC South werken. MPC South word een trainingscentrum voor Kenianen. Op dit moment is het nog één grote vlakte met baobaps maar over een paar jaar word dit het nieuwe onderkomen voor SaSol. Ruben Caroline en Daphne zijn hard bezig met het in kaart brengen van het gebied en het ontwerpen van de gebouwen.

Na een behoorlijk waardeloze nacht in Kyangu hebben we eerst dit team geïnterviewd voor onze manual over Nederland en natuurlijk over hun werk. Daarna konden we met de Heijmans mannen achter in de pickup mee naar het MPC South. De mannen van Heijmans zijn hier om de dambouwers en Ruben, Caroline en Daphne te ondersteunen bij hun werkzaamheden in Kenia.

In MPC South zijn Tim, Jacco en Erik samen met de community aan het werk een Sand dam te realiseren. Zoals je op de foto's kan zien is een Sand dam een betonnen muur met in het midden een overstort. Het idee is dat de rivier die hier in het regenseizoen stroomt zand mee neemt en dat dit tegen de dam aan spoelt. Het water dat de dam tegen houd kan rustig door het zand heen zakken en zo kan de community schoon water uit de grond pompen en kunnen ze gewassen gaan verbouwen rondom de dam.

Ook hier hebben we de jongens en de community geïnterviewd. Er hangt een heerlijk sfeertje en dat merkte we dan ook in de interviews. De Nederlandse jongens vinden het leuk om met de community te werken (wat ik heel goed snap want deze DAMES staan de hele dag te zingen en te dansen terwijl ze aan het werk zijn) en hebben totaal geen problemen met hun buddies. De buddies en community vinden het op hun beurt weer geweldig om met de jongens te werken en ondervinden totaal geen problemen. Heel fijn voor de boys natuurlijk maar iets minder voor ons haha, want waar moeten wij nu over schrijven. We hopen dus dat er in ander werkgebieden iets meer problemen zijn.

Donderdag zijn we naar nog vier andere dammen wezen kijken. Heijmans Bart had aangeboden om ons mee te nemen op sleeptouw lang alle andere dammen in Kanziku. Dus om zeven uur stapte we weer in de Matatu op weg naar Mutomo waar we opgepikt werden door de directie van SaSol en de Heijmans mannen.

Ook bij deze dammen gaat alles prima en hier hebben we ook een gevulde dam gezien. Het grappige is dat als je door de rivierbedding heen richting deze dam loopt. Langzaam de omgeving echt groener ziet worden.
Na veel lopen door de hitte (44,1 graden) zijn we daarna de rit naar huis gaan maken die minder hobbelig was dan de Matatu maar desalniettemin hobbelig. Thuis hebben we heerlijke Hollandse pannenkoeken gegeten die vakkundig door Maarten (mijn huisgenoot niet me vriendje) waren gemaakt. Puik werk!

Vandaag zoals gezegd weer terug op het ‘kantoortje' waar we al drie weken werken. Ik ga nu nog even een column schrijven, jullie horen me snel weer...