Rope pump's
Wachten is het sleutelwoord in Kenia. Iets waar wij inmiddels wel aan gewend zijn. Om half tien staan we samen met het Handel en Marketing team klaar om op pad te gaan. Vandaag gaan we een rope pump bezoeken bij de chairman van SaSol. Uiteindelijk kan er om half elf een taxi gebeld worden en zitten we om elf uur met zijn allen in een taxi.
Via een hobbelige onverharde weg komen we aan bij de boerderij die net iets buiten het centrum ligt. Met wiebelige benen stap ik uit de auto. Ondanks dat de weg onverhard is scheuren de taxichauffeurs hier over de wegen. En waar ik dacht dat je hier links reed, maakt dat voor de taxichauffeur niet zoveel uit. Deze schiet van links naar rechts over de weg om zo de kuilen te vermijden.
Ik heb mijn evenwicht weer gevonden en kijk om me heen. We zijn aangekomen bij een voor Keniaanse begrippen mooie boerderij en worden hartelijk ontvangen door Francis Katua Maliki. Hij heeft de boerderij overgenomen van zijn vader en is inmiddels alweer 47 jaar boer. Hij stelt ons voor aan een van de vrouwen die bij hem op het land werkt en het Handel en Marketing team zal helpen bij hun onderzoek.
Op dit moment doet het team onderzoek naar de rope pumps die een aantal jaar geleden door SaSol zijn gedoneerd aan de boeren in de omgeving. Het voordeel van deze pompen is dat ze goedkoop zijn. Het nadeel is dat ze erg snel kapot gaan en dat niemand de moeite neemt om ze te repareren. Het team wil onderzoeken op welke manier de Kenianen gemotiveerd kunnen worden om deze pompen toch te gaan onderhouden.
Als eerste krijgen we de pomp te zien die nog wel gebruikt wordt. Het kost veel meer moeite om water uit deze pomp te krijgen maar er komt wel water uit. De rope pump daarentegen staat ten eerste droog en is ten tweede kapot. Toch is Francis wel enthousiast over de pomp en is hij zeker geïnteresseerd in een tweede pomp als hij meer land koopt. Er komt schoon water uit en hij kan het water verkopen aan de mensen in de buurt die anders zes kilometer zouden moeten lopen voor hun emmertje water.
Terwijl het Handel en Marketing team haar vragen stelt raak ik alweer afgeleid door alle bezigheden om me heen. Achter ons op het veld zijn mensen bezig met het ploegen van het veld. Hier gebeurt dat nog a la ‘The Little house on the prairie' met twee koeien voor een ploeg. Tot onze verrassing worden we als alle vragen gesteld zijn uitgenodigd om een kijkje te nemen op het veld. Spontaan trekt onze begeleidster wortels uit de grond, die zij ons aanbiedt om op te eten. Het goedje is een beetje taai en bitter, maar wel lekker, en heet Casaba.
De ochtend is alweer om en het Handel en Marketing team heeft de arme boer bestookt met alle vragen die ze konden bedenken dus het is weer tijd om in de taxi te stappen. Mij staat weer een hobbelige weg terug naar de vertrouwde asfaltwegen in het centrum van Kitui te wachten, en het Handel en Marketing team kan weer een kapotte pomp aan haar rijtje toevoegen.
Reacties
Reacties
Hallo Sandra, ik leef heel erg met je mee. Ik beleef mijn eigentijd in Kenya ook weer een beetje. Heel erg boeiend. Mijn vraag is, zou jij voor de komende cursus een verhaal kunnen geven aan de studenten Management Across Cultures, om jouw ervaringen mede te delen. Een ideetje. Verder nog veel succes. en ik volg je. gr. wilma sira
Hoi Sandra:D!!!Hoe gaat ie in Kenia???
is het leuk:D???Groetjes vn hiba en nadine
XXXX
PS:Veel plezier met henk en frans.....de rest en de omgeving!!!Ohja,en niet opeten he?!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}